" KARA TAHTA" Mine Sarmış.

İlk okula gittiğim gün...

O kara tahtanın ve tebeşirin kokusunu duyuyorum.
Yüksek bir senfoni gibi kalemtraş sesleri.
En düzgün yazıyı yazabilmek kalemin değil sanki onun mağrifeti!
Bastırdıkça sayfaya, kalem uçları kırılıyor ve tekrar tekrar açılıyor.
O ses öyle işlemiş ki içime, yıllar bile eskitememiş.


Biraz nezaketli dokunsalar sayfaya,kalemler kırılmayacaktı oysa ki...!
Burnuma bir de silgi kokuları geliyordu.


Kalemtraşım yoktu ve kalemimi seviyordum.
Onu kırmamak için, parmaklarıma bedenime,beynime emirler veriyordum...
- (Sakın,sakın kırmayın kalemimi...!)
Çantama annemin bıraktığı onca kalem olmasına rağmen,
o başkaydı.
O, benim ilk kalemimdi.

Bazısı yanık lastik gibi kokuyordu...
Bazısı da meyve.
En çokta çilek.
Kız öğrenci sayısı çok olunca bu normaldi tabi.
Yazıyor, yazıyor siliyorlardı.
Oysa öğretmeni gerçekten dinleyebilseler,izleyebilseler hata yapmayacaklardı.
İştahları kabarıktı bir sonraki harfe geçmek için.
Halbuki daha ilk harfi bile yazamamışlardı.
Yazamadıkça siliyor,sildikçe sayfayı deliyorlardı.
Sakince etrafımı gözlemliyordum.
Daha ilk harfteydim ve silgiyi hiç kullanmamıştım.
Kullanmayacaktım da.
Çünkü harcamak kolaydı ama kazanmak zor.
Dilimde, daha o yaşlarda bir Şiir sessizce dolanıyordu.
Öğretmenimin sesiyle ayağa kalktım.
Bir an öyle korkmuşum ki! bir hata yaptım zannetmiştim.
-( Oku! ) diyordu.
Sayfama baktım...
Bir sessiz harf nasıl okunurdu ki?
- (Ben okumayı bilmiyorum ki öğretmenim.) dedim.
Gülümsedi,iki melik yapılmış saçlarımı sevdi.
Ve...
- Oku Mine'cim...!
- Şiirini oku.
_____Mine Sarmış.

                                  İZMİR'İM

İzmir...

Götürdüğün yıllarım var,

Ağlattığın anlarım.

Bir damla suda boğulduğum körfez

Körfezde bir martı...

Çocukluğum ne güzeldi oysa!

Dümdüz saçlarım,

bir de salıncağım...

Sallanırken varyanttan,konak meydanına,

yüreği ağzında bir karşıyaka...

Ne çok sevdim ben seni be İzmirim,

hasretlik,acıyla yanyana

Biliyorum!

Sende bende kaldın aslında,

Alsancakta kordonla...

Geleceğim yanına,

Ağladığım sularla...

Güldür beni İzmirim

O eşsiz çocukluğumla.

_____Mine Sarmış.